3 Aralık 2007 Pazartesi

İhanet etmeyenler unutmaz!

Unutmamakta yarar var!

9 Yıl önce:

Coşkun Büktel, "Türk Tiyatrosundan İnsan Manzaraları"nın önsözünde demişti ki:

Evet, insanları isimlerini vermeden suçlamak yalnız korkakça bir davranış değil, ama aynı zamanda alçaklıktır da. Çünkü bir insanı, ismini vermeden suçladığınızda, yalnızca o insanın kendini savunma hakkını, yani sizi yalanlama hakkını gasp etmiş olmuyor (bu korkaklıktır); ama aynı zamanda başka suçsuz insanların da zan altında kalmasına yol açmış oluyorsunuz (bu alçaklıktır).

Eleştiri konusunda artık yeni bir ahlak edinmemizin zamanı gelmiştir: İsim vermemenin, yani korkaklık ve alçaklığın, aristokratça bir yücelik ya da tenezzül etmeyen bir soyluluk gibi gösterilmesine; eleştirinin somut örnek ve isim vermeden, doğruluğu ve haklılığı kendinden menkul bir takım genellemelerle ifade edilmesine, artık tüm okurlar sert tepki vermelidir.

Coşkun Büktel, "Türk Tiyatrosundan İnsan Manzaraları" (Dramatik Yayınlar, 1998. Sayfa 8-9)

Tıklayınız: coskunbuktel.com